سورۀ نصر، آخرین سورۀ نازل شده بر پیامبر(ص)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ (1)  وَ رَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فی‏ دینِ اللَّهِ أَفْواجاً (2)

 

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوَّاباً (3)

 

 

واژگان سوره:

·        نصر: تقویت و کمک و یاری در برابر مخالفان.

·        فتح: در مقابل بستن یا رفع مانع است .گشایش .

·        دین: خضوع و سر سپردگی به برنامه یا مقررات معین . 

 

                 نکات تدبری :

1.       مخاطب اصلیِ خداوند شخص پیامبر (ص) است که خداوند دو عنایت ویژه (نصر و فتح) به پیامبر(ص) اعطا کرده است و پیامبر باید تسبیح و استغفار کند ( امام و ولیّ الهی معلم تسبیح و استغفار است ) .

2.       محوریت پیامبر (ص) در سوره به معنای محوریت نظام امامت در جامعه است.

3.       نصر به معنای یاری مقدمه ای برای فتح است ، و گشایش خود نصری دیگری برای مراحل بعدی زندگیست . در واقع فتح با نصر صورت می‌گیرد  و خود نصری دیگر برای مراحل و فتح‌های دیگر است .

4.       از آنجایی که گسترش دین الهی قطعی است، یقینِ انسان به این وعده و همراهی آن نه تنها انسان را در مسیر هدایت و رشد قرار داده بلکه باعث می‌شود که انسان همیشه از نصر الهی و فتح برخوردار باشد، نشانه‌ی این برخورداری توفیقی است که در حمد و تسبیح و استغفار می‌یابد .

5.       تواب بودن خدا در واقع به معنای اراده و رضایت او در بهره‌مند ساختن انسان از رحمت خاصِ خود ودرک فیض و عنایات ویژه است.

6.       لازمة تواب بودنِ خود و تواب بودنِ خدا ، توجه به دین و رسول است . در این صورت انسان به فهمی از نصر الهی و فتح رسیده و توفیق تسبیح و استغفار می‌یابد.

7.       انسان نمی‌تواند به صورت مستقل از فتح و نصر بهره‌ای داشته باشد  بلکه اساسِ این نصر و فتح با اتصال انسان به  جریانِ حق (دین اسلام) محقق می‌شود و این اتصال و داخل شدن همیشگی است.

8.       ندیدن نصر الهی و فتح درهر لحظه بلاهایی را بر سر جامعه اسلامی به وجود می‌آورد، از جمله؛ ناامیدی . که ناامیدی مانع و کنندة حرکت به سمت اتصال به جریان حق است .